Starcrossed

                                Κυνήγι γάτας και ποντικιού, έτσι δεν είναι;

   Κοίτα πώς έχει καταντήσει ο κόσμος. Ένα μεγάλο φεστιβάλ παράνοιας. Έγκλημα, τόσο με τη μορφή κακουργημάτων, όσο και με τη μορφή ψυχικής λοβοτομής. Τόσα λάθη έχουν γίνει, τόσες φορές το έχουμε μετανιώσει πικρά. Κι όλα αυτά για μια ελπίδα. Για ένα μέλλον, ακόμα άγραφο.

   Δεν έχω υπάρξει παιδί από τα 5, από τότε που άνοιξα την πόρτα κι έφυγα από το σπίτι. Από τότε που παραλίγο να με πατήσουν αμάξια, να με πλησιάσουν ανώμαλοι. Κι όμως, ένα σημείο του μυαλού μου  με ωθεί να εκπληρώσω την ανωριμότητα μέσα μου, μετά από τόσο καιρό βεβιασμένης σοβαροφάνειας. 

Προσπάθησα να αποφύγω τις βιαστικές αποφάσεις. Πάντοτε σκεφτόμουν διεξοδικά. Κι όμως, μία περιοχή στη γκρίζα ζώνη του μυαλού ψάχνει να κάνει την ανωριμότητα, να πληγώσει, να δει πώς είναι να είσαι παιδί ξανά.

Μα δεν περίμενα ότι θα πλήγωνα εσένα ποτέ, ότι θα το έκανα αυτό. Εκεί ήταν το τέλος μου και μια νέα αρχή μου. Η τρέλα κοιμήθηκε κάτω από την ταφόπλακα που της έβαλα. Έκατσα και σκέφτηκα, Θεέ μου πόσο σκέφτηκα αυτόν τον καιρό. Διαλύθηκα στην πορεία. Μα βγήκα ζωντανός. Λαβωμένος, μα καλύτερος.

Κι όμως, αν ο ύπνος δεν είναι αιώνιος; Κι αν κάποτε ξαναχτυπήσει η παράνοια μέσα σου; Κι αν ποτέ στο παιδάκι που έκλαιγε πίσω από τον κάδο τόσο καιρό πριν επιτεθεί ένας ενήλικας εαυτός του και το σβήσει από το χάρτη; Κι αν στο τέλος μείνεις μόνος, τρελός και ασθενής; Αν ξυπνήσεις μια μέρα και δεις ότι όλη σου η ζωή, ό,τι προσπάθησες να επιτύχεις, ήταν απλά παιχνίδια του μυαλού, ότι δεν έγινε τίποτα στην πραγματικότητα κι ότι έπλασες μια ιστορία για τον εαυτό σου για να καλύψεις το κενό στην καρδιά σου;

You still wake up sometimes, don't you? You wake up in the dark, and hear the screaming of the lambs?

Yes.

And you think if you could save yourself, could make them stop, don't you? If you live, you won't have to wake up in the dark, ever again, to that awful screaming of the lambs?

   Όχι. Δε φοβάμαι την τρέλα, όπως δε φοβάμαι το θάνατο. Έχω ψάξει την τρέλα, και την έχω βρει μέσα μου. Και δε φοβάμαι τίποτα, γιατί δεν είναι στα χέρια μου τίποτα από τα δύο. Ένα άτομο μόνο μπορεί να με σκοτώσει, και το πότε θα τραβήξει τη σκανδάλη έγκειται αποκλειστικά σε αυτό. Δε φοβάμαι πια την τρέλα, γιατί ξέρω ότι την έχω πνίξει στη Στύγα των Χαμένων Ευχών μέσα μου. Δεν πληγώνω πια ανθρώπους, γιατί δεν θέλω να νιώσει κανένας όπως εγώ.

 So, for whatever it's worth, I'm sorry. But I want you to know I meant every word I ever told you, every sentiment I showed you. I'm yours to do anything, to kill me, to throw me in the can, to let me live, whatever you want. You 've got my life in your hands.

Sometimes it's only madness that makes us what we are.

Ή αυτό, ή η αϋπνία.