O, all small creatures, it's the twilight of the Gods.
Κάθε μέρα το ίδιο. Σηκώνομαι, φτιάχνω καφέ. Στρίβω. Ανάβω. Νιώθω το δηλητήριο να μπαίνει μέσα μου, τον οργανισμό μου να χαιρετά το θάνατό του, σαν ένα φίλο που έχει καιρό να δει. Έναν φίλο που του έλειψε. Που δεν αντέχει να είναι μαζί, μα δε μπορεί μακρυά του.
Κι άλλη τζούρα. Και το κλαδί του Van Nelle καίγεται (το ακούς;).
Μαζοχισμός; Μπα. Κατάθλιψη; Μάλλον όχι. Αίσθημα δικαίου, το να ξέρεις ότι το κακό που κάνεις σου επιστρέφει με διαφορετική μορφή; Δεν το είχα σκεφτεί έτσι, αλλά μάλλον.
Λίγος καφές, μια ρουφηξιά ακόμα. Τα δάχτυλα ποτίζονται με νικοτίνη.
"Κάτσε να διαβάσεις."
Τελειώνει ο καφές. Το μπλε καλαμάκι έγινε μαύρο. Και δεν ξέρω πότε θα ξαναγίνει μωβ.
Τελειώνει το τσιγάρο. Μόλις έχασες 5 λεπτά απο τη ζωή σου. Συγχαρητήρια. Η φωνή σου έκλεισε. Μπράβο.
Τουλάχιστον νιώθω μια δικαιοσύνη μέσα μου.
Κάθε μέρα το ίδιο. Σηκώνομαι, φτιάχνω καφέ. Στρίβω. Ανάβω. Νιώθω το δηλητήριο να μπαίνει μέσα μου, τον οργανισμό μου να χαιρετά το θάνατό του, σαν ένα φίλο που έχει καιρό να δει. Έναν φίλο που του έλειψε. Που δεν αντέχει να είναι μαζί, μα δε μπορεί μακρυά του.
Κι άλλη τζούρα. Και το κλαδί του Van Nelle καίγεται (το ακούς;).
Μαζοχισμός; Μπα. Κατάθλιψη; Μάλλον όχι. Αίσθημα δικαίου, το να ξέρεις ότι το κακό που κάνεις σου επιστρέφει με διαφορετική μορφή; Δεν το είχα σκεφτεί έτσι, αλλά μάλλον.
Λίγος καφές, μια ρουφηξιά ακόμα. Τα δάχτυλα ποτίζονται με νικοτίνη.
"Κάτσε να διαβάσεις."
Τελειώνει ο καφές. Το μπλε καλαμάκι έγινε μαύρο. Και δεν ξέρω πότε θα ξαναγίνει μωβ.
Τελειώνει το τσιγάρο. Μόλις έχασες 5 λεπτά απο τη ζωή σου. Συγχαρητήρια. Η φωνή σου έκλεισε. Μπράβο.
Τουλάχιστον νιώθω μια δικαιοσύνη μέσα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου