Book of memories

Yesterday
Just another day
Like all the minutes in the world
We lived together or in the future lay

Just another night
Another dear fight
To see your sweet face
And walk your loving pace through the candlelight

Yesterdays, thoughts of old
Forgotten visions or foretold
Time future will embrace

Before, now and after will
Be chained with laughter
Underneath clear skies loving takes place

In every page we set on stage
When we were young and made all discoveries
And all the tears that stay are the price that we must pay
To keep intact the book of memories

Αντιποιητικοί καιροί

 Πάλι τον ήχο σου θα ψάξω


Γιατί δεν έχει πάψει  να σημαίνει ό.τι σημαίνει αυτό για μένα. Εσύ για μένα.
Γιατί οι λύκοι δε κόπασαν και δε θα κοπάσουν ποτέ. Εσύ μόνο μπορείς.
Γιατί πεθαίνω μόνος μου.
Γιατί ζω για κάθε στιγμή σου.
Γιατί μόνο εσένα θέλω να βλέπω όταν κατεβαίνω, βράδυ και πρωί.
Μόνο εσένα. Μα δεν είσαι δική μου να σου τα λέω από κοντά.
Έχω μάθει να κυνηγώ ό,τι θέλω κι ό,τι χρειάζομαι.
Πώς να κυνηγήσω μια στιγμή σου να την αφιερώσεις δίπλα μου;
Δε θέλω τίποτα παραπάνω - μία στιγμή δίπλα σου.
Να πούμε τα ασήμαντα κατά τ' άλλα ζητήματα της ζωής
Ενώ χάνομαι στη φλόγα των ματιών σου.

Κι όντως το τι γράφω τώρα δε συγκρίνεται με παλιότερα.
Μα ποίηση πηγάζει από την καρδιά. Ποια μεγαλύτερη τράπεζα ιδεών;
Ειδικά όταν μιλώ για σένα και για μένα. Κι ας είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν.

Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο καιρός.

Close your eyes and fly
   Jeff Buckley

Utopia

Why does it rain down on Utopia?


Άσε με να τη δω!
Άσε με να τη δω!
ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΤΗ ΔΩ!

Σε παρακαλώ... άσε με να τη δω απόψε. Στα γόνατά σου πέφτω.


Δως μου τα δυο σου χέρια και τον κόσμο αν μ' αγαπάς...

Controlling crowds

You make me feel stronger 

Είναι παράξενο πόσο εύκολα
Αφήνουμε τους άλλους να ασκούν επιρροή
Όταν θέλουμε κάτι τόσο πολύ να κάνουμε

Ήθελα να σε δω σήμερα. Τόσο πολύ.

Πες το βραδινό ντελίριο... Καληνύχτα, ελπίζω να τα πούμε απόψε
Κάπου ανάμεσα σε κολόνες καθώς τρέχουμε να μη μας πιάσει η βροχή.

The crow

Θα είσαι πάντα αυτό το τίποτα όταν με ρωτούν οι άλλοι τι έχω.

Και πάλι η βροχή μας πλακώνει.
Εμένα εδώ, εσένα εκεί
Κι η απόσταση δεν είναι
Κάτι απτό
Δεν είναι τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν
Δεν είναι οι εμπειρίες που ζούμε οι διαφορετικές
Δεν είναι οι μέρες που ξυπνάμε σε άλλα μέρη, διαφορετικά
Είναι ότι δεν ξέρω πώς είσαι. Αυτό με σκοτώνει.

Κρύα η βροχή, πλημμύρα στους δρόμους.
Το παράθυρο ανοιχτό, το κρεββάτι στρωμένο
Και στη γωνία εγώ καίγομαι
Και να ζητώ από το νερό που μπαίνει
Να γεμίσει το σπίτι και να πνιγώ.
Κάνε με να πνιγώ, κάνε με να πνιγώ!

Σε σένα το λέω,
Σε σένα που είσαι αλλού
Σε σένα που αναπνέεις αέρα ελαφρύ (γιατί εδώ είναι τόσο αποπνικτικός)
Σε σένα που ξυπνάς σε μια άλλην αγκαλιά
Που φιλάς άλλα χείλη
Που κοιτάς άλλα μάτια
Που κοιμάσαι μαζί του το βράδυ
Πάρε βαθιά ανάσα κι έλα
Υπόγεια να τρυπώσουμε
Να μη μας δει κανείς
Και μόνοι μας, έτσι απλά
Να χορέψουμε ένα ταγκό στην άμμο
Σε μια παραλία της Αργεντινής

Σε σένα, σε σένα αφιερώνω το ποίημα
Στο πιο βαθύ της ψυχής μου σοκάκι
Στην πιο ψηλή κορυφή του Ολύμπου
Στο πιο παλιό μου ποίημα
Μα τα ποιήματα δεν παλιώνουν, κι έτσι πάλι σε σένα γυρνούν

It can't rain all the time
Φυσικά

Patience is passion tamed

Ιερός Λόχος

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό


Γυμνωμένα σώμα
Ξάπλωσαν στον άγιο Βράχο
Ατιμασμένοι ήρωες
Μιας αθάνατης εποχής

Πολλές ζωές χαμένες
Τις πήρε ο άνεμος σα φύλλα πεσμένα
Λαβωμένοι οι σύντροφοι, χέρι χέρι
Μαζί στη ζωή, μαζί και στο θάνατο

Σε μία εποχή που το ιδανικό
Κοστίζει ζωές
Σε μία εποχή που η συνείδηση
Πληρώνεται με ματωμένα δάκρυα
Σε μια εποχή που σου απαγορεύει
Να σηκώσεις τον άλλο να παλέψετε μαζί
Μέσα από τα άδεια χέρια μας
Θα φτιάξουμε τον κόσμο

Βράδυ στον Άγιο Βράχο
Κάτω από τον έναστρο ουρανό
Τα καθαγιασμένα σώματα
Η Αθηνά αγκαλιάζει

Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί
Είμαστε εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε
Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο
Τάσος Λειβαδίτης 

Tonight I have no words for you

And the wonder of it all...

Χμ... τελικά ο κόσμος είναι γεμάτος εκπλήξεις: έχει ό,τι χρειάζεσαι μέσα του.

Κυρίως, εμείς οι δύο κοιτάμε τον ίδιο ουρανό όταν στρέφουμε τα μάτια ψηλά τη νύχτα. Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν σύννεφα, αν είναι καθαρός ή αν βρέχει. Κρίμα που δεν θα καταλάβεις...
Συγχώρα με που δεν παίρνω τηλέφωνο. Υποχρεώσεις, βλέπεις.

Κι είναι ακόμη νωρίς μες στον κόσμο αυτό αγάπη μου να μιλώ για σένα και για μένα.

...Is that you just don't realise how much I love you.

Depths of Romancedom

Everybody's got their dues in life to pay

Κι εγώ ακόμα πληρώνω τα δικά μου, και αιώνων ακόμα απ' ό,τι φαίνεται. Σα να ήταν κρυμμένα στο χρόνο και να έψαχναν εμένα.

Το να κοιμάσαι 3 ώρες τη μέρα έχει και τα καλά του - πού να δεις την ανατολή από εδώ...

Tea for one

They choose the path that noone goes

They ask no quarter
The dogs of hell are howling more!

Είναι ωραίος αυτός ο τόπος.
Τα πουλιά πετάνε, μηνύματα από τα πέρα μεταφέρουν.
Το νερό κυλάει ξανά στο ποτάμι - τ' ακούς να περνάει;
Αναβλύζει η διάθεση για δημιουργία,
Εικαστικά, έρωτα, επανάσταση
Πόσο ωραία η εποχή αυτή.
Κυρίως γιατί είναι εποχή για αγκαλιές.
Να στολίζεις το σπίτι με τους φίλους σου
(Αν και μου τη δίνουν όσοι βιάζονται)
Με φώτα, κορδέλες και δαχτυλίδια.


Είναι κι άγριος, διττά ερμηνευόμενος αυτός ο τόπος.
Και τα πουλιά πεθαίνουν, και τα μηνύματα χάνονται.
Και το νερό κυλά, μα τα ποτάμια είναι οι δρόμοι,
   και καθρεφτίζουν τα μάτια
      των Παιδιών του δρόμου καθώς κοιτάνε παραπονεμένα
         έναν ουρανό που δεν τους φέρθηκε καλά
Και πού είναι η διάθεση
Όταν στερείσαι το φως;

Ένα σπίτι κρύο κι άδειο
Τα λαμπάκια κάηκαν
Οι κορδέλες κόπηκαν
Τα δαχτυλίδια έσπασαν

Και στο τραπέζι σερβίρεται τσάι για ένα

Αποπειράσαι ποίηση
Σε καιρούς αντιποιητικούς
Σ' έναν κόσμο της αιτίας
Αναίτια πάντα αγαπάς
Κι ίσως τότε -και δε νομίζω να κάνω λάθος-
Να δούμε ένα χελιδόνι να φέρει την ελπίδα
Μέσα στα μάτια των τρελών.

Honey Bee

Come buzzing me, I ain't seen you for so long...


Did I scream your name
A silence so loud just fell on us
A myriad of fallen drops
God's tears drown our lust

Alone I walk this street
A road that leads to no end
But don't worry, I'll be free
No more lies, no reason to pretend

It's time for fire, my darling
It's high time we made this world right
A new day will dawn for those who stand long
For what you love you have to fight

And I see you yet again
When I close my eyes
Just a little piece of heaven
Falls from the raining darkened skies

Don't walk away
When the world is burning...


Όλα αρχίζουν από στίχους για τραγούδια και καταλήγουν να σε φωνάζω στις 4 το πρωί. 3η μέρα αϋπνίας και συνεχίζουμε...


Δεν έχει σχολή ο Λιναρντό
Κι ούτε έχει πάει σ' εσπερινό
Μα ο ζητιάνος που θα 'ρθεί
Θα βρει φωτιά να ζεσταθεί
Ποιος είδε τάχα το Θεό
Μπορεί και να 'ναι ο Λιναρντό

Πλατεία Ηρώων

Love is not a victory march...

Μια μέρα πριν, τέτοια ώρα ξημερώματα
Πλατεία Ηρώων ήμουν κουρνιασμένος και μόνος,
Κι ήμουν σίγουρος για ποιο λόγο ήμουν εκεί.
Για επανάσταση, και γιατί έχω δώσει τα υπολείμματα του είναι μου εκεί.

Και λίγες ώρες μετά
Ο Αυγερινός με βρήκε  (τα λέμε σύντομα, αδερφέ!)
Κι αμφιβολίες ξαναμπήκαν στο μυαλό
Και τη χαρά μολύνουν

Ίσως παλεύω για κάτι που είναι τόσο ψυχοφθόρο;
Ίσως να έχει δίκιο;
Κι αν το τελειώσεις όταν βρεις κάτι καλύτερο; Αν φτάσουμε να υπάρχει κάτι να τελειώσεις φυσικά.
Και σ' αγαπάω τόσο που απλά σε θέλω χαρούμενη;

Κι εμένα μου έχει τριβελίσει το μυαλό αυτό
Όταν σου λέω ότι τρελαίνομαι, το εννοώ
Τρελαίνομαι από δεύτερες σκέψεις
Ότι αφήνω το μυαλό μερικές φορές να κυριαρχήσει αντί της καρδιάς

Μα εγώ σ' αγαπάω! Πάρα πολύ! Όσο κανέναν άλλο! Σ' αγαπάω!
Κι ας ακούγεται παιδιάστικο. Κι ας φαίνεται κουραστικό, επαναλαμβανόμενο. Παιδάκι του δημοτικού Θα γράψει καλύτερα από μένα, για μία αγάπη τόσο αθώα και μοναδική.

Εύχομαι να ήμουν στην Πλατεία Ηρώων ξανά.
Ξημερώματα στην πολύβουη Αχανή Πόλη.
Τουλάχιστον ήξερα ότι είχα μια επανάσταση στο μυαλό μου
Κι εσένα στην καρδιά μου. Εσένα μόνο. Στο ορκίζομαι, αγάπη μου.
Και τώρα μου μένουν δάκρυα να σε κλαίω στον Παράδεισο
Κάτω από ένα αλληλούια που ίσως αργεί να έρθει.

We accept the love we think we deserve.

Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς;
Οδυσσέας Ελύτης

Angels and demons

And while all these ugly gentlemen play out their foolish games
There's a flaming red horizon that screams our names

Ο άνθρωπος. Ένα ζώον ιδιαιτέρως βαθύ
Βαθύ στα συναισθήματα, βαθύ στη λογική,
Πόσο ρηχό στην εξωτερίκευσή τους.

Ίσως υπάρχει Θεός, και δαίμονες ακόμη
Κι οι δαίμονες αυτοί σε πλησιάζουν πρώτα
Τα μαύρα σύννεφα του φόβου σε καλύπτουν
Ποτέ να μην ξαναδείς το νυχτερινό ουρανό.
Οι βράχοι της επιθυμίας σου
Από κύματα αμφιβολίας κατατρώγονται σιγά
Ολόκληρη η ζωή σου, ένα σκοτεινό λούνα παρκ

Κι έτσι χάνεται η επιθυμία να νιώσουμε
Λίγη από την ουσία των θεών

Κι όταν οι δαίμονες νικήσουν τους αγγέλους
Για ποιον Παράδεισο παλεύουμε;

Ars theatrum

You give up your ability to feel and in exchange put on a mask

   Όταν στη θεατρολογία μαθαίνεις για συγγραφείς που αναμειγνύουν τον υπεράνθρωπο του Νίτσε και τις σοσιαλιστικές θεωρίες του Μαρξ (George Bernard Shaw), τότε ξέρεις ότι σπουδάζεις ό,τι αγαπάς: μεγάλα έργα μεγάλων ανθρώπων.

"Είναι ακριβώς το πνεύμα της επανάστασης ό,τι μας ωθεί να ζητάμε την ευτυχία στη ζωή"
Ίψεν, Βρυκόλακες


   Πόσο μάλλον όταν ανεβαίνει και παράσταση του Stanislavski.

   Ars longa, vita brevis.

Rebellion in Dreamland

...And when we sleep would you shelter me in your warm and darkened grave?

If I closed my eyes forever...
Would you be there to open them and greet me in the realm of light?

Απλά άκου το τραγούδι... Αυτό. Καληνύχτα... Σ' αγαπάω.




Two hearts, when rejoined as one, may find the light within
A scattered dream that's like a far off memory... A far off memory that's like a scattered dream.
I wanna line the pieces up - yours and mine.

Hollow Bastion

Sweet Dalidah, we have a battle in front of us. A reflection in the mirror.


   Τι κάνει έναν ήρωα να σταθεί στο φως; Πώς εντάσσεται σε πλαίσιο; Εντάσσεται καθόλου; Κι αν ναι, ποιος βάζει αυτά τα πλαίσια; Άλλοι ήρωες; Αφού δεν υπήρχαν πλαίσια τότε...
Και μιλάω συμβολικά

   Ήρωες είναι οι απλοί άνθρωποι, οι οποίοι κινούν τον κόσμο. Είναι όσοι κάνουν ένα βήμα παραπάνω από την καθιερωμένη ζωή. Όσοι δεν φοβούνται να χάσουν, γιατί ξέρουν ότι χάνει μόνο όταν δεν προσπαθείς.

   Το να καταθέτεις τα όπλα, να συμβιβάζεσαι, είναι ο θάνατος κάθε ιδεώδους, απάρνηση κάθε πιστεύω σου. Πάλεψε! Μία μάχη ίσως στραγγαλισμένη κι ασφυκτική εν τη γενέσει! Ξανά και ξανά! Με το κεφάλι ψηλά καθώς μπαίνεις στην αρένα! Θα νικήσεις στο τέλος. Αλλά πρέπει να είσαι σίγουρος ότι παλεύεις για ό,τι αγαπάς κι όχι για ό,τι θέλεις (ή θέλουν) να αγαπάς.

Δεν υπάρχουν πλαίσια! Δεν υπάρχουν αμφιβολίες και ραδιουργίες! Δεν υπάρχει ταβάνι και τοίχοι. We are in the world that never was!

-Come with me. Save yourself. You don't owe these people any more. You 've given them everything.
-Not everything. Not yet.
(Catwoman and Batman)

Their morals, their code, it's a bad joke... dropped at the first sign of trouble. They're only as good as the world allows them to be. I'll show you, whem the chips are down these "civilized" people will eat each other
(Joker)






                                    Is she that important to you?

Here comes the rain again

We gotta swim against the tide to each other to find the other side of the river

Μάλιστα...   Εγώ ξανά στο τίποτα, στο πουθενά εσύ...

Πονάει αυτό.  Πολύ.

Here comes the rain again...

         Falling on my head like a memory...

                 Falling on my head like a new emotion...

Quando coeli movendi sunt et terra

3 τα στάδια της αγάπης
Έρωτας, εμμονή, λατρεία

In die illa tremenda

Quando caeli movendi sunt

Το καθαρτήριο της ζωής

Η λύτρωση κι η καταδίκη

Και τα δύο για τον ίδιο λόγο

Γιατί χάνεις την ταυτότητά σου

Κι είναι καλό γιατί μαθαίνεις

Να ζεις για τον άλλο μισό σου εαυτό

Αυτός είναι ο έρωτας

As I ring these bells tonight

My cold dark tower seems so bright

I swear it must be heaven's light

 Έχω περάσει κι από τα 3 στάδια

Οι πύλες της κολάσεως με υποδέχτηκαν
Γεμάτος περηφάνεια μπήκα μέσα
Ως άλλος Οκταβιανός
Μα απολείπειν ο θεός Αντώνιον

Destroy Esmeralda

And let her taste the fires of hell

Or else let her be mine and mine alone

Έχω γευτεί και τα 3 στάδια

Η σκάλα του ουρανού ορθώθηκε
Μπροστά στα κουρασμένα και θλιμμένα μάτια μου
Κι είδε το κενό που με βασάνιζε
Κι η ζωή δόθηκε στο πτώμα του νεκρού
Κι η αλήθεια θρονιάστηκε στο μυαλό μου
Κι η αλήθεια είναι πως σ' αγαπάω.
Χωρίς φόβο, χωρίς περιορισμό πια, χωρίς αν, χωρίς μη
Χωρίς να είμαι γεμάτος αμφιβολίες
Χωρίς να εντοπιζόμαστε στο χωροχρόνο
Με 2 μάτια που κλείνουν από κούραση και στενοχώρια
Με 2 μάτια που καίνε όταν σε βλέπουν
Σ' αγαπάω. Από το πιο βαθύ πηγάδι της κόλασης μέχρι την κορφή του Παραδείσου.

Gloria, gloria semper

Sanctus, sanctus in excelsis

Quem patronum rogaturus

Cum vix justus sit securus?

Και σ' αγαπάω ξανά και ξανά, μέχρι να μην έχω άλλη ανάσα να δώσω. Κι άλλο τόσο. Γιατί είσαι εσύ. Αρκεί και πολύ είναι.
Και χάρηκα που σε άκουσα. Πολύ, όπως θα το έλεγε ο Αχιλλέας.


While the wicked are confounded
Doomed to days of woe unbounded
Call me with thy saints surrounded.




There's a flaming red horizon that screams our names

After all, we're made of stone, sweat and tears.

Κι έτρεμες τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από τους καταρράχτες
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα

Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπάω, σ' αγαπάω μ' ακούς;

Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο


Οδυσσέας Ελύτης - Το μονόγραμμα


 I wanna dive into your ocean, is it raining with you?


And thus the baffled king composed Hallelujah

Asleep in the sand with the ocean washing over

 I feel afraid and I call your name...

Another drink, another Saturday night
Suddenly your face appears in the candlelight
Wax falls on the table as I look the face I love
Watered eyes match the rain as it falls from skies above

Yet another day gone, another death lost without you
Yet another faltered dream to lead a life untrue
The sun is far away, this is midnight eternal
I am an ageless man and you're just so vernal

Once you told me about hate
How can I interject my fate?
Please, hear my words and see my pain
Underneath skies of lust I sleep a sleep insane

They say Lord helps those in need
I'm dying away and to your smile I heed
Look into my eyes and tell me that we're real
I've lived a thousand lives and you're the one for whom I feel

Halloween

My dearest friend, if you don't mind, I'd like to join you by your side


It's night again, but a special one
Little children worn in dresses fear the sun
Mischief managed before they go to bed
Ressurected from the dead

Skeletons, witches and monsters of old
Knock people's doors, uttering words of gold
Trick or treat, men and women will fall prey
By this curse they find decay

A single demon sits alone
It's hungry and chilled to the bone
Lingering to reach the telephone booth
A force hit it in the back and broke its tooth

Aching, bruised and beaten, the humbling child
Gazes with fear two green eyes wild
"I am death, the unbeaten and the true
Now it's time to lay my hands on you"

And so the rascal by nothingness embraced
In the halls of the dead it slowly paced
Sitting on the throne, in darkness it was clad
Forever watching and planning something bad

Καλό Halloween!

21 γραμμάρια

   Αϋπνίες (5:03)

        Πρέπει να έχω ένα τετράδιο δίπλα στο κρεβάτι, ξεχνάω πάντα τι θέλω να γράψω όταν  μου έρχεται.

       Όνειρο σήμερα ότι με κατασπάραξε ο ίδιος μου ο εαυτός, όπως τότε, όπως πάντα. We 're just two lost souls swimming in a fishing bowl, year after year... 

       Προσπαθώ να μη χάσω τα 21 μου γραμμάρια.

Δε σε ξεσυνήθισα να με κοιτάς με αυτά τα μάτια. Δε μπορώ να ξεχάσω αυτά τα μάτια.

      Χανόμαστε. Μου λείπεις. Και δε μπορώ καν να μιλάω.  Μάλιστα.



Once upon a daydream he'd make you his someday.

You're  the tear that hangs inside my song forever


                     And yes, I'm in love with you still...
                        Is the holy dove moving too?

Εκεί. Εδώ.

I want you to know I can't sleep anymore by the nights

Εκεί που το σκοτάδι διαλύεται
Εκεί που ξημερώνει μια νέα μέρα
Εκεί που ο κόσμος καίγεται
Κι από τα συντρίμμια ξαναγεννιέται

Εκεί που με ανοιχτή καρδιά και καθαρό μυαλό
Εκεί που σου είπα σ' αγαπάω για πρώτη φορά
Εκεί που σ' αγαπάω σα να μην υπάρχει αύριο
Και ξέρεις την αλήθεια όταν κοιτάς τα μάτια

Εκεί που η πάλη έχει αρχίσει
Εκεί που ο αγώνας για ανατροπή κορυφώνεται
Εκεί που το ηλιοβασίλεμα των θεών έχει φτάσει
Και το σκοτάδι αρχίζει να πέφτει

Εκεί που ο ουρανός γίνεται μωβ
Εκεί που τα σύννεφα κρύβουν αμυδρά τα ασημένια αστέρια
Εκεί που έχει πανσέληνο απόψε
Και δε μπορώ να βγάλω το πρόσωπό σου από το μυαλό μου

Εκεί που μου φαίνεται ότι εκρήγνυμαι από ανάγκη
Εκεί που δώσαμε το πρώτο μας φιλί
Εκεί που οι άνθρωποι πολεμάνε και πεθαίνουν
Εκεί-
Εκεί σε περιμένω

Too much Mojo Pin

You're the minutes I'm the hours but we'll meet somewhere in between

Είχες πει ότι ήθελες να διαβάσεις το μυαλό μου.

Το μυαλό μου είναι η οικογένειά μου, που κάποτε με πετάνε στην άκρη, και κάποτε νοιάζονται για το δάκρυ που τους κρύβω

                        Είναι οι φίλοι μου, που λένε να μη μένω στάσιμος. Πού να ξέρανε.

                        Είναι η λογική μου, που επικροτεί όσα δεν κάνω, όσα πρέπει να κάνω.                                            

Και τότε πέφτω για ύπνο γλυκό.
Κι ονειρεύομαι το παρελθόν και το παρόν. Time past and time present may be both perhaps present in time future, είχε πει ο Elliot.

Δίκιο έχει ο άλλος που με λέει Emo τελικά.
Η αλήθεια που λέει η γλώσσα του σώματος όταν ο ένας βλέπει τον άλλο είναι πιο μεγάλη από την βαθύτερη φιλοσοφία μας. Οι σκέψεις είναι οι σκιές των συναισθημάτων μας. Πάντα πιο σκοτεινές, άδειες και απλές. Ποιος το έλεγε ότι θα συμφωνούσα με το Νίτσε;

Burning in the corner is the only one who dreams he had you with him.

Lover, you should've come over... 'cause it's not too late.

Όποιος έβαλε λογική στο συναίσθημα για να το τιθασεύσει, έκανε λάθος ζωής.

Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να διαβάσεις το μυαλό μου; Ή μήπως δε θέλεις να κατέβεις σε τόσο σκοτεινά δρομάκια;

Ορίστε τότε.


I turn my back and walk away from the pain
Screaming loud, drown it out by the sound of the rain
Listen up, I've had enough of all this waiting
I need you more right now than I ever did

Toys in the attic

   Don't walk away, when the world is burning

Καθιστός στον καναπέ, ο Αχιλλέας θυμήθηκε όταν η Μαργαρίτα του είχε βάλει τις φωνές, τόσο καιρό πριν.

   «Γιατί; Εξήγησέ μου το!» ωρυόταν στο σπίτι της. «Τι σε έπιασε ξαφνικά; Μια χαρά τα πηγαίναμε, γιατί τον έβρισες;» «Δε γινόταν αλλιώς, όμως! Τον άκουσες τι έλεγε! Σε έβρισε!» φώναξε ο ίδιος, κρατώντας αμυντική στάση. Στο άκουσμα της τελευταίας πρότασης, η έκφρασή της μαλάκωσε, ένα χαμόγελο τρεμόπαιξε στην άκρη των χειλιών της, και γρήγορα έσβησε.

   Ο Αχιλλέας το είδε αυτό. Πλησίασε ήρεμα, υπομονετικά. Την αγκάλιασε, τη φίλησε στο κεφάλι. «Οι άνθρωποι δεν είναι παιχνίδια, αγάπη μου, όταν βαρεθείς τον ένα να προσεγγίζεις τον άλλο. Δεν είναι αναλώσιμοι. Τα άτομα που θέλεις να έχεις γύρω σου, κι ειδικά αυτός που θέλεις δίπλα σου, αντικατοπτρίζουν ένα κομμάτι της ψυχής σου. Να, τόσο δα», παιχνίδισε για να χαμογελάσει εκείνη. Φιλί στο μάγουλο. «Εκείνος δεν το καταλαβαίνει αυτό. Θεωρεί ότι όλοι πρέπει να ικανοποιούν τις προσταγές και τα θέλω του. Για αυτό τον λέω ανώριμο, ανόητο. Γιατί δεν παλεύει για ό,τι θέλει. Γιατί νομίζει ότι όλα θα πάνε καλά κατ’ ευχήν». Η αγκαλιά έσφιξε, ο Αχιλλέας έπαιξε με τα μαλλιά της κι η Μαργαρίτα κούρνιασε ανάμεσα στα χέρια του ψηλού αγοριού που είχε μπροστά της. «Σ’ αγαπάω. Πολύ», ψιθύρισε.  Κοιτάχτηκαν. Τα πρόσωπά τους ήλθαν πιο κοντά. Τα χείλη τους ενώθηκαν.

   Ο Αχιλλέας κοίταξε μπροστά του κι είδε μια φωτογραφία της πάνω στο τραπέζι. Την έπιασε, την είδε και δάκρυα άρχισαν να κυλούν στα ήδη πονεμένα μάτια του.

   «Ο κόσμος τελειώνει σήμερα. Πάρε τα κλειδιά κι άνοιξε την πόρτα της αθανασίας. Είμαστε νότια του Παραδείσου».





Ελπίζω να μην έχεις αμφιβολίες πια ως προς ποιον φέγγει ο καθρέφτης .
Η κορδέλα ακόμα έχει το άρωμά σου.

The Tower of Babel

The things you see are what to be, lost and never found

See, people are like the Tower of Babel. They aspire to reach their gods and become god themselves. What happened to the tower in the end? It collapsed, because people wanted so much out of it. The world is full of kings and queens who blind your eyes and steal your dreams.

Rumor has it in the dark
And lonely places of the world,
Where the alleys reek of sadness
People tell a tale untold

A lonesome figure wanders on
Old as Time that hangs around
A serpent sorcerer that steals the light
A vile vermin that leaves you spellbound

In stars and galaxies he prays
For the everlasting night
To earth his ghastly bane unleashes
From his throne he makes us fight

Suddenly in the burning sky
Far above the mountains in the East
A single light hangs unwavering
A ray of Sun kills the beast

The sorcerer faded away
His corpse sank in the mire
One last glipse of us he caught
Our eyes had become sparks of fire

Even the gods of countless religions
Hold no powers against this tide
Of degeneration because we have now found
That there is no throne up there in the sky
- Thomas Forsberg


The Tower of Babel was another one failed quest for happiness. Our quest for happiness is not yet another Tower of Babel.

Walking alone through sleepless nights

Kaleidoscope of faces, maybe, maybe it might be you

Τόσα χρόνια αναρωτιόμαστε
Τι είναι αυτό που μας κάνει πλήρεις
Υπάρχει νομίζω ένα παραμυθάκι για αυτό

Κι ο Αλέξανδρος αναρωτήθηκε
Πώς θα είναι ο κόσμος.
Κατέβηκε από τα σύννεφα
Να δοκιμάσει λίγη από την ουσία των θεών
Αγάπη θαρρούσε πως τη λένε.

Έψαχνε χρόνια να νιώσει
Τη ζεστασιά να τον περικυκλώνει
Έπεσε, ξανασηκώθηκε πολλές φορές
Και κάθε φορά έχανε ένα κομμάτι της ψυχής του.

Κι όταν, κουρασμένος, ξαπόστασε για λίγο
Είδε πως πίσω του ήταν η γυναίκα
Που ακτινοβολούσε φως
Που δεν ήταν σαν τον άλλο κόσμο
Που κρατούσε τα κομμάτια τα οποία του έπεφταν
Είδε ότι αυτή ήταν τα πάντα για αυτόν.

Μόλις τα πήρε πίσω
Έπεσε στα γόνατα μπροστά της
Κι αφέθηκε με δάκρυα στα μάτια
Να νιώσει λίγη από την ουσία των θεών
Που έκανε τους εκλεκτούς αθανάτους.

Το να αποκτήσουμε ό,τι θέλουμε είναι εύκολο, Δαλιδά
Το να κοπάσουμε την αγέλη μέσα μας για αυτό είναι το δύσκολο.

Dreamcatcher

   Θυμάσαι το όνειρο;

Ελπίζω να κλείσεις την πόρτα πίσω σου πριν μας καταπιεί το Έρεβος.

Ντύσου καλά, κάνει κρύο και φυσάει. Η βροχή εξατμίζεται στον πυρωμένο αγέρα.
Κάν'το. Κάν'το! I'd give everything to have you here.


Δυο μήνες που δε σμίξαμε.
Ένας αιώνας
Κι εννιά δευτερόλεπτα.

Τι να τα κάνω τ' άστρα
Αφού λείπεις;

Με το κόκκινο του αίματος
Είμαι
Είμαι για σένα.
Γιάννης Ρίτσος

Chasing the dragon

The crownless again shall be king

Δεν ξέρω. Αλήθεια δεν ξέρω.
Γεμάτος κενά. Που δε θα αναπληρωθούν ό,τι κι αν κάνω.
Μου λείπουν οι δικοί μου. Πώς να τους μιλήσω όμως ξανά;
Δύσκολο μου φαίνεται.
Μου λείπει ο Θεόφιλος. Πού θα τον βρω να του πω ότι τον αγαπάω ξανά;
Κι εσύ. Ίσως πια να είμαι ένα στοιχείο βαθιά καταχωνιασμένο μέσα σου.

Κάτι μη αναγκαίο.
Κενά από ό,τι αγάπησα τόσο πολύ και άφησα να φύγει.

Γεμάτος έγνοιες και γερασμένος για τα 19 μου.
Πολλοί δαίμονες να παλέψω.
Ίσως όντως να πρέπει να το πάρω απόφαση.

Ήμουν δυνατός όλη μου τη ζωή. Ίσως ήρθε κι εμένα η ώρα να ξαποστάσω λίγο.

Μα θέλω εσένα δυνατή. Να ξέρεις τι κάνεις.
Να έχεις ό,τι βαθιά ζητάς. Σ' αγαπάω, τόσο πολύ που τρέμω όταν το σκέφτομαι, το ξέρεις αυτό.

I don't have plans and schemes
And I don't have hopes and dreams
I don't have anything
Since I don't have you

Have you ever danced with the devil under the pale moonlight?

I can hear the sound of a windmill going round


Και, ναι, μου λείπεις.
Η πανσέληνος έχει πάρει τη μορφή του προσώπου σου.

¨Εχω αρχίσει να τρελαίνομαι, σοβαρά, σε λίγο θα τραγουδώ με τους λύκους.

Σε έχω ανάγκη. Περισσότερο από ποτέ.


Μη φύγεις. Σε παρακαλώ. Μείνε μαζί μου. Είμαι τόσο ερωτευμένος μαζί σου.

Χαίρε, ω μεγίστη Ελλάς!

 Κάποιος πρέπει να είναι ή ηλίθιος ή κουφός για να μη τρέμει από τα νεύρα του.


Κυρίες, κύριοι
Καλησπέρα σας
Και συγγνώμη που σας ενοχλώ
Λυπάμαι που σας αναγκάζω σε διάλειμμα
Από την τηλεόραση
Με στενοχωρεί το γεγονός ότι εξαιτίας μου
Χάνετε το γέλιο σας
Νιώθω χάλια που πρέπει να ακυρώσετε
Το ποπ κορν που θέλετε να φτιάξετε
Κι ακόμα χειρότερα που ζεσταίνεται η μπύρα
Στα χέρια σας όσο μ' ακούτε.

Απλά, ξέρετε...
Ήρθε η ώρα για επανάσταση.


Disobedience, in the eyes of anyone who has read history, is man's original virtue. It is through disobedience that progress has been made, through disobedience and through Rebellion.
Oscar Wilde

God of war

My blood is cold as ice
Or so I have been told
Show no emotion and it can destroy your soul

Since the inception of time
Mankind fills its mind with crime
Spilling blood and ruining lives to honor me
Chained hearts and poisoned minds that don't allow them to see

The think that's what pleases me
They believe that's what teases me
People listen to people that are blind
Too proud to touch the light that has come to find

Pride, wrath and sloth encircle the gates of hell
The tenth circle is fear and I know it well
The light touched me, from the fire I was born
A broken man behind an armor, I am the god of war

Noone asks us what we want
Too blind to care about you
Makes you believe them
That what they tell you is true
We forget to look our hearts
Too scared to take a risk
Too hurt to take a dive
And let your soul be brisk

In the quest for solace, we barricade ourselves
We forget what hurts, that we like pains themselves
We are happy and give promises we cannot keep
Are blissful though or what we don't have makes us weep?

People are afraid of themselves, of their own reality; their feelings most of all. People talk about how great love is, but that’s bullshit. Love hurts. Feelings are disturbing. People are taught that pain is evil and dangerous. How can they deal with love if they’re afraid to feel? Pain is meant to wake us up. People try to hide their pain. But they’re wrong. Pain is something to carry, like a radio. You feel your strength in the experience of pain. It’s all in how you carry it. That’s what matters. Pain is a feeling. Your feelings are a part of you. Your own reality. If you feel ashamed of them, and hide them, you’re letting society destroy your reality. You should stand up for your right to feel your pain.

Jim Morrison

Intertwined hearts

Είμαι χαρούμενος γιατί κι εσύ είσαι.
Είμαι ελεύθερος γιατί κι εσύ είσαι.
Χαμογελάω, γιατί χαμογελάς.
Κάθομαι στο μπαλκόνι κι αγναντεύω το ηλιοβασίλεμα, γιατί είσαι χαρούμενη.
Και γιατί ήλθε η ώρα σου να αναπνεύσεις, Σελήνη.
Αμφίδρομη η κατάσταση, δεν ξέρω αν μπορώ να το εξηγήσω.
Ή, μάλλον, μπορώ.
Απλά ίσως να μη θέλεις να ακούσεις ακόμα.
Να χαίρεσαι, Σελήνη. Να φωτίζεις τον κόσμο με το φως σου το εκτυφλωτικό.

Και μην ανησυχείς για τη σκοτεινή πλευρά σου. Εδώ είμαι να την αντιπαλεύω.

Craddle of freedom upon two eyes of greenish brown

I never saw a man who looked

With such a wistful eye

Upon that little tent of blue

Which prisoners call the sky.

Man is not free
Until one steps into the light

Until one prays for wanted darkness

And laughs in the eternal night

Man is not free
When one doesn't understand

That make-believe freedom is a prison

And one ends up there self-banned

Man is not free

When one wants sorrow to end

For bliss just loses meaning

When there are no dreams to defend

Man is never free

When one runs from their past

Memories are bittersweet

Past is future, a circle going fast

When in a dilemma

A coin toss reveals your heart to thee

For one decides not what shows

But what one aspires it to be

When one accoplishes their fear

One finds it happiness to be

That's when I solemly hope

Man to be truly free

Last testament

It can't rain all the time


Ταινίες μου σφίγγουν το στέρνο.
Δυσκολεύομαι να αναπνεύσω. Δύσκολα πια.
Ξέμεινα από δικαιολογίες - ποτέ δε μ' άρεσαν, άλλωστε. Κάπου μέσα μου πεθαίνω και το ξέρω.
Τρέμει το χέρι μου, έρχεται το ηλιοβασίλεμα των θεών, δε θέλω τον κόσμο να μου λέει τίποτα. Ο κόσμος πονάει. Με διαφορετικό τρόπο από ό,τι συνήθισα.
Θέλω να εκραγώ. Ένα τελευταίο μπαμ και μετά να καεί το σύμπαν. Όλα να πυρποληθούν (ίσως εκτός από ένα).
Το κεφάλι μου δεν είναι ευχάριστο μέρος να βρίσκεται κάποιος.
Μα εσύ ήθελες να διαβάσεις τη σκέψη μου, έτσι; Να διώξεις την ακινησία δε θέλεις;
Κάνε το. Άσε το τι πρέπει και τι όχι, τι μπορείς και δε μπορείς. Μπες και δες τι σημαίνει πραγματικά "εγώ κι εσύ". Θα τρόμαζες.

Είναι μάλλον η τελευταία φορά που με ακούς έτσι - δε θέλω να σε στενοχωρώ άλλο. Ζήσε την καρδιά σου και ακολούθα το φως.
Αλλά, μιας κι έτσι, κάτι τελευταίο.

Γύρισε. Πριν το τέλος. Σε παρακαλώ. Σ' αγαπάω.

Πολλά ζητάω. Συγγνώμη.



The greatest risk is not taking one.

Όλα θα είναι διαφορετικά από αύριο

Όλα. Στο υπόσχομαι.

I've really been the best, the best of fools

:)

Απλά θέλω να ξέρεις

 So I'll wait for you, and I'll burn
 Will I ever see your sweet return
 Will I ever learn



Lover, you should've come over
'Cause it's not too late


Όταν η Κολαση παγώσει
Όταν ο Παράδεισος θρυμματιστεί
Όταν ο άγγελοι τραγουδήσουν
Όταν ο Δαίμονας δακρύσει
Όταν από τα βάθη της θάλασσας
   Η Αποκάλυψη αρχινά
Όταν οι τρομπέτες του Ουρανού αντηχήσουν
Όταν το σπαθί βγει από το βράχο

Και το Άβαλον θα ξαναγίνει
   ο τόπος που ήξερα παλιά,
Γεμάτος ευτυχία, χαρά κι αγάπη
Που αντηχεί στα Βουνά της Μοναξιάς

Η αγάπη δεν είναι νικητήρια πορεία
Και το ξέρω
Γιατί βούτηξα από το πιο ψηλό βουνό του Παραδείσου
Μέχρι το πιο βαθύ πηγάδι της Κολασης
Και σκεφτόμουν εσένα.
Γιατί σου φέρθηκα άσχημα χωρίς να το θέλω
Και το πληρώνω τώρα με ένα κούφιο καβούκι ανθρώπου

Είμαι εγώ που φωνάζω, είμαι εγώ που κλαίω
Σ' αγαπάω, σ' αγαπάω, μ' ακούς;

Όσο κανέναν άλλο. Κι είναι η μεγαλύτερη αλήθεια

Κάτω από τα συντρίμμια
Με ένα κρύο και διαλυμένο αλληλούια
Θα σε περιμένω όταν τα φώτα σβήσουν
Σ' αγαπάω

It's never over, my kingdom for a kiss upon her shoulder
It's never over, all my riches for her smiles when i slept so soft against her
It's never over, all my blood for the sweetness of her laughter
It's never over, she's the tear that hangs inside my song forever

Απλά θέλω να ξέρεις
Ότι σ' αγαπάω
(27/8/2013)